Η δυσλεξία αποτελεί μαθησιακή δυσκολία κυρίως του γραπτού λόγου και είναι συνήθως κληρονομική. Εμφανίζεται συχνότερα στα αγόρια, σε αναλογία προς τα κορίτσια τέσσερα προς ένα. Κυριότερα συμπτώματά της είναι η υπερβολική δυσκολία στην ανάγνωση και στην ορθογραφία, η οποία εντοπίζεται συνήθως στα θεωρητικά – γλωσσικά μαθήματα. Τα δυσλεκτικά παιδιά αντιμετωπίζουν επίσης προβλήματα στα μαθηματικά, στην αποστήθιση και σχεδόν πάντοτε στις ξένες γλώσσες. Η δυσλεξία συνήθως συνυπάρχει με το επίσης κληρονομικό πρόβλημα της διάσπασης της προσοχής και της υπερκινητικότητας.

Σε ομιλία του με θέμα «Δυσλεξία – Μαθησιακές δυσκολίες – Οφθαλμοκίνηση» η οποία πραγματοποιήθηκε στις 25/05/2000, στα πλαίσια έκθεσης της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας, ο Καθηγητής Μαθησιακών Δυσκολιών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και Αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας Ερευνών Προβλημάτων Μάθησης, Γ. Παυλίδης ανέφερε ότι ο εγκέφαλος των δυσλεκτικών διαφέρει από των υπολοίπων ανθρώπων. Είναι δηλαδή περισσότερο «προικισμένος» στο δεξιό ημισφαίριο και σε ορισμένα τμήματα των κέντρων ομιλίας και του οπτικού συστήματος. Το γεγονός αυτό καθιστά τα δυσλεκτικά άτομα, όπως επεσήμανε ο καθηγητής, ανώτερα στην οπτικοχωρική αντίληψη, στην τέχνη, στις κατασκευές και στην παράλληλη δημιουργική σκέψη.

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, ο κ. Παυλίδης αναφέρθηκε επίσης στην τεχνική για την αντιμετώπιση του προβλήματος, την οποία ο ίδιος έχει αναπτύξει. Η μέθοδος αυτή (Οφθαλμοκίνηση), η οποία βασίζεται στις σύγχρονες ψυχοεκπαιδευτικές αρχές της μάθησης, φανερώνει και καταγράφει τη λειτουργία ή δυσλειτουργία του εγκεφάλου και βοηθά στην έγκαιρη διάγνωση και πρόγνωση της δυσλεξίας. Ο κ. Παυλίδης υπογράμμισε ότι το πρόβλημα είναι απαραίτητο να διαγνωσθεί από ειδικούς, όσο το δυνατόν πιο έγκαιρα, προκειμένου η αντιμετώπισή του να είναι αποτελεσματική. Η πρόγνωση της δυσλεξίας βελτιώνει σημαντικά την σχολική επίδοση, αλλά και την ψυχολογική ισορροπία των δυσλεκτικών. Τα δυσλεκτικά παιδιά, είπε ο κ. Παυλίδης, χρειάζονται την αποδοχή, την κατανόηση, τη συμπαράσταση, τον έπαινο για την προσπάθειά τους, την ενθάρρυνση και την υποστήριξη. Η σχολική αποτυχία, η έλλειψη διάγνωσης και η αρνητική αντιμετώπιση προκαλούν ψυχολογικά προβλήματα που συντρίβουν την αυτοπεποίθηση και τον σεβασμό των παιδιών.